زعفران گیاهی حساس و ارزشمند است که برای دستیابی به عملکرد بالا، نیاز به مدیریت دقیق در تغذیه و کوددهی دارد. با اینکه بسیاری از کشاورزان از کود زعفران استفاده میکنند، اما اشتباهات رایجی در انتخاب، زمان مصرف و ترکیب کودها وجود دارد که باعث کاهش گلدهی، ضعف پیازها و در نهایت افت عملکرد میشود.
در این مقاله، سه اشتباه رایج کشاورزان در استفاده از کود مخصوص زعفران را بررسی میکنیم و در انتها بهترین راهکارها و ترکیبات تغذیهای را معرفی میکنیم تا بتوانید در فصل کشت زعفران، از زمین خود بیشترین بهره را ببرید.

اشتباه اول: استفاده از کود بدون شناخت نوع خاک و پیاز زعفران
یکی از بزرگترین خطاها در بین کشاورزان، استفاده از کود بهصورت عمومی و بدون بررسی شرایط خاک است. هر زمین، بافت و مواد آلی خاص خود را دارد و نوع پیاز نیز در میزان نیاز غذایی گیاه مؤثر است. برای مثال، زمینهایی با بافت سبک (شنی) معمولاً سریعتر مواد غذایی را از دست میدهند، بنابراین در این زمینها باید از کود مخصوص زعفران با ماندگاری بالاتر و عناصر کاملتر استفاده شود. در مقابل، خاکهای سنگین (رسی) اگر بیش از اندازه با کود حیوانی غنی شوند، باعث خفگی پیاز و رشد سطحی ریشه میشوند.
بهترین راهحل در این شرایط، استفاده از کودهایی است که علاوهبر تأمین عناصر موردنیاز، باعث تهویه خاک شوند؛ مانند کود بیو آمینو ال اس ۷.۷.۵ که علاوهبر داشتن نیتروژن و فسفر متعادل، حاوی اسیدهای آمینهای است که به بهبود ساختار خاک و افزایش جذب عناصر کمک میکند.
اشتباه دوم: مصرف زیاد یا بیموقع کودهای شیمیایی
برخی کشاورزان تصور میکنند هرچه مقدار کود بیشتر باشد، محصول نیز افزایش مییابد؛ در حالی که این باور نهتنها اشتباه است، بلکه ممکن است به زعفران آسیب بزند.

بهویژه مصرف بیشازحد کودهای ازته در ابتدای فصل، موجب رشد رویشی زیاد و کاهش گلدهی میشود. همچنین در برخی مناطق، کوددهی دیرهنگام (مثلاً بعد از خواب تابستانی پیاز) باعث میشود گیاه نتواند مواد غذایی را جذب کند.
راهحل حرفهای، استفاده از ترکیباتی است که جذب سریع و اثرگذاری ماندگار داشته باشند. یکی از این محصولات، کود ضد تنش و محرک جلبک را-آلگا (Rawalgea) است. این کود حاوی عصارههای جلبکی و ترکیبات طبیعی است که ضمن تقویت ریشه و افزایش مقاومت گیاه در برابر تنشها (سرما، خشکی، شوری)، باعث جذب بهتر سایر کودها نیز میشود.
اشتباه سوم: نادیده گرفتن نقش پتاس، فسفر و مواد آلی
یکی از رایجترین اشتباهات در زمان آبیاری زعفران، بیتوجهی به عناصر حیاتی مانند پتاس و فسفر است. این دو عنصر نقش کلیدی در تقویت پیاز، افزایش گلدهی و مقاومت در برابر سرما دارند.
بسیاری از کشاورزان تنها از کود حیوانی استفاده میکنند و تصور میکنند این نوع تغذیه کافی است، در حالیکه بدون تأمین فسفر و پتاسیم، رشد زعفران ناقص خواهد بود. از سوی دیگر، نبود مواد آلی کافی در خاک باعث کاهش فعالیت میکروارگانیسمها و در نتیجه جذب ضعیفتر عناصر میشود.
استفاده از کود زعفران غنیشده با پتاس بالا و ترکیب آن با کودهای هیومیک یا آمینو، میتواند خاک را فعالتر کند و عملکرد پیاز را بهطور محسوسی افزایش دهد. برای مثال، کود بیو آمینو ال اس ۷.۷.۵ با داشتن آمینو اسیدهای طبیعی و عناصر مغذی، به عنوان مکملی ایدهآل در کنار کودهای پتاس بالا عمل میکند.

راهکار نهایی: برنامه تغذیه متعادل برای زعفران
اگر بخواهیم خلاصه کنیم، برای اینکه زمین زعفران شما بهترین بازدهی را داشته باشد، باید از سه اصل پیروی کنید:
- شناخت خاک و نوع پیاز: هیچ نسخهی واحد و یکسانی برای همه زمینها وجود ندارد.
- تغذیه مرحلهای و هدفمند: مصرف کود در چند نوبت و در زمانهای کلیدی (پیش از کاشت، بعد از سبز شدن و پس از گلدهی).
- ترکیب کودهای هوشمند: استفاده همزمان از کودهای آمینویی و جلبکی برای جذب بهتر عناصر.
برای مثال، ترکیب زیر در بسیاری از مزارع حرفهای نتایج بسیار خوبی داشته است:
- پیش از کاشت: مصرف پایه از کود حیوانی پوسیده یا کودهای آلی هیومیک برای غنیسازی زمین و خاک
- پس از سبز شدن: محلولپاشی با کود بیو آمینو ال اس جهت تحریک رشد و تقویت ریشهها
- در مرحله گلدهی: استفاده از کود ضد تنش و محرک جلبک را-آلگا برای افزایش مقاومت گیاه و ماندگاری گلها
جمعبندی
کشت زعفران موفق، بیش از هر چیز به تغذیهی اصولی و آگاهانه بستگی دارد. بسیاری از کشاورزان به دلیل تکرار اشتباهات رایج در انتخاب و مصرف کود، بخشی از ظرفیت واقعی زمین خود را از دست میدهند. با رعایت چند اصل ساده و انتخاب درست کود مخصوص زعفران میتوانید عملکرد مزرعهی خود را چند برابر کنید.
اگر هنوز نمیدانید برای زمین و نوع پیاز خود چه ترکیبی از کود مناسبتر است، پیشنهاد ما این است که قبل از هر اقدامی، با کارشناسان تغذیهی گیاهی ما مشورت کنید تا بر اساس نوع خاک و شرایط منطقه، بهترین برنامه تغذیه زعفران را برایتان طراحی کنند.













